De houtmanie, die in de jaren tachtig begon, maakte wijnen uit de Spaanse Ribera-streek lomp en opdringerig. Gelukkig herontdekt de streek de verfijning.
Als het overkoepelende orgaan van de wijnproducenten in het Spaanse Ribera del Duero journalisten uitnodigt, worden die altijd naar verschillende wijnhuizen meegenomen. Dan komen alle boeren aan bod en zien we een dwarsdoorsnede van dit rodewijngebied. Dus toen ik om tien uur op een maandagochtend bij cultdomein Pingus stond, dacht ik: wat een mazzel, ik proef, zo uit het vat, de wijn die uiteindelijk voor 1000 euro per fles de toonbank over zal gaan. Een feest, allicht. Maar 35 keer smakelijker dan de Pingus Psi 2012 voor 29 euro? Natuurlijk niet.
Het grootste aandeel van de druiven is tempranillo, inderdaad, de riojadruif. Het was Pingus een doorn in het oog dat boeren in de streek hun oude druivenstokken om commerciële redenen rooiden. Hij is hun druiven gaan kopen en die zitten in de Psi. Zuiver geurt hij. Helder. Als een vederlicht donzen dekbed komt hij uit het glas. De warmte van rijp, donker fruit, maar echt droog. Tannines en de zuren geven de wijn een perfecte lift. Wat drop, wat zeewier. Hij schreeuwt niet, is niet opdringerig, hij is compleet.
Wijn uit Ribera was altijd zo elegant. De hoge ligging en de warme zomerdagen met koude nachten gaven veel frisheid. Tot de houtmanie in de jaren tachtig begon en de wijnen krachtig werden. Maar de mode verandert en voorzichtig koerst de streek op minder houtrijping en meer verfijning.
Er moet nog wel wat veranderen. Stel je voor dat alle wijn uit de Bourgogne bourgogne zou heten, zoals hier alle wijn ribera heet. Het is hoog tijd dat de streek de beste dorpen en hellingen gaat benoemen. — Hilary Akers
Pingus Psi 2012, € 29, spanjewijn.nl
Als een donzen dekbed komt hij uit het glas