‘Jullie voelen je vast prinsesjes in een sprookje’, hoorden de dochters van Jacintha Batenburg vaak. Logisch: er is weinig verbeeldingskracht voor nodig om Raponsjes vlecht uit een van de torenramen te zien hangen.

‘Maar mijn dochters vonden het een vreemde vraag; het was toch gewoon­ ons huis?’ vertelt kunstenares en coach Jacintha. De Hamtoren is alles behalve een ‘gewoon huis’, maar straalt inderdaad geen luxe uit, eerder knusheid. Jacintha: ‘Toen ik het voor het eerst zag, was ik direct verliefd op dat oergebouw.’

De toren met landgoed van vijf hectare zit al meer dan 150 jaar in de familie van Jacintha’s voormalige echtgenoot. Zijn ouders hebben de Hamtoren naar bewoonbare staat gebracht. ‘Willem-Jan en ik waren de eerste familieleden die er gingen wonen.’ Nog jarenlang hebben ze verbouwd om de toren comfortabeler te maken. In 1999 kwam de grootste verandering: een extra verdieping op het woongedeelte (oppervlakte woonhuis en toren 491 m²). Het in 1870 gesloopte kasteeldeel stond ooit op deze plek, alleen de fundering is nog origineel. ‘Na de verbouwing hoefde Willem-Jan niet meer overal te bukken en was er een fijne woonkeuken.’ Iedereen sliep in het woonhuis, maar hun jongste dochter wilde op haar elfde naar de toren. Jacintha: ‘Stoer vond ik dat, want haar nieuwe kamer was een paar flinke trappen verwijderd van die van de rest van het gezin.’

De toren heeft een omtrek van negen bij tien meter, telt zes verdiepingen en heeft een gewelvenkelder die een perfecte locatie vormt voor diners en optredens, zegt Jacintha. De huiskamer op verdieping één heeft een open haard die je weer in Sinterklaas doet geloven – zelfs een obese Piet kan door de schoorsteen. De oude slaapkamer van dochter Merel is op de derde verdieping; het bijzondere kamerscherm, geconstrueerd van robuuste deuren, valt op. Jacintha: ‘Zo wordt de kamer afgescheiden van de trap zonder het licht van de gangramen te verliezen.’ Een slaapkamer en een badkamer voor logés bevinden zich een etage hoger. ‘We hebben hier heel wat slaapfeestjes gehouden en nog steeds ligt het hier regelmatig vol matrassen.’ Maar de bovenste etage is haar favoriete stek: ‘Op deze verdieping heerst zo’n prettige sfeer, met ramen rondom en een prachtige dakconstructie met originele balken. Ik drink er vaak koffie met mijn schildercursisten.’

Het laatste trapje naar de met lood beklede omloop neemt Jacintha alleen als ze mensen rondleidt of de meterslange vlag uithangt. Ze kijkt naar beneden over het perceel: ‘Onze kinderen speelden vroeger graag buiten. Ze kampeerden in de tuin en kanoden in het water om de toren.’

Inmiddels zijn hun drie kinderen volwassen en woont ze er alleen. Gevoelsmatig is de Hamtoren niet eens te groot, maar ze beseft dat al die ruimte niet nodig is, ondanks de trainingen en schildercursussen die ze er geeft. ‘Voor dit monument ben ik slechts een passant, die het geluk had er een aantal jaar voor te mogen zorgen. Tijd voor een nieuw, jong gezin om die rol te vervullen.’

Meer FD Persoonlijk? Lees verder op fdpersoonlijk.nl.