Zijn eerste baan als farmaceut was bij Organon. Daarom verhuisden ze begin jaren tachtig van Groningen naar Oss. Niet om te blijven, maar om vandaar verder te kijken. Ze zijn er echter nooit meer weggegaan en ook hun volgende huis ligt hier. Het is al gekocht, maar moet nog worden verbouwd.

Peter (61) en Myriam (60) Beckers zijn verknocht geraakt aan Oss. ‘Dit is typisch zo’n plaats die zichzelf weer weet uit te vinden na een forse terugslag. Men wacht hier niet lijdzaam af’, aldus Peter. ‘Ik hou van die mentaliteit.’

Ze kochten hun boerderij in 1990. De vorige eigenaar had die al verbouwd tot huis, het boerenland was een sportpark geworden, maar het pand was nog even innemend en de straat behield het aanzicht van een lommerrijke buitenweg. Stap voor stap werd het huis verder gemoderniseerd.

De boerderij, gelegen in het uiterste westen van Oss en op loopafstand van weidegronden, stamt uit het midden van de 19de eeuw en staat op een terp, met het voorname voorhuis aan de achterzijde en de voormalige stal aan de straatkant. Het perceel meet 1780 m² en er is dus veel privacy. De boerderij is groot: 12 kamers, waaronder 5 slaapkamers. ‘Ideaal voor ons gezin met drie kinderen’, stelt Myriam. ‘Het is een woning met verrassingen, je kunt er verdwalen.’

In de boerderij is het gebint, de draagconstructie, overal zichtbaar, soms met grillige en uitgesleten vormen. In de ernaast gelegen stal heeft Myriam haar atelier gevestigd. Ze werkte aanvankelijk als advocaat, maar in Oss is ze schilder geworden.

Het atelier is een complete woning, met een badkamer, een keukenblok, een slaapkamer en de eigenlijke werkruimte, met grote ramen op het noorden.

Peter trad eind jaren negentig toe tot de raad van bestuur van Sobel, evenals Organon ooit een wereldspeler op het gebied van (medische) ingrediënten uit slachtafval. Sobel was de voorganger van Vion, waar hij tot 2014 ook in de raad van bestuur zat. Nu heeft hij een aantal toezichthoudende functies, waaronder voorzitter van de raad van toezicht van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ’s-Hertogenbosch.

‘Dit huis moet bruisen en dat deed het toen de kinderen nog thuis woonden. We willen voorkomen dat het van een lust tot last wordt’, licht Myriam het besluit om te verhuizen toe. Peter vult aan: ‘Toen ik nog fulltime werkte, maakte ik lange dagen en reisde ik de wereld over. Hier kon ik op adem komen. In mijn nieuwe hoedanigheid leef ik in een heel ander ritme. We willen vaker naar ons huis in Spanje, meer reizen en onze kleinkinderen bezoeken. Ons nieuwe huis geeft ons meer vrijheid: we kunnen straks zo de deur achter ons dichttrekken. Dat kan hier niet.’