De relatiemarkt – het woord alleen al – kan een jungle lijken. Daarom voelen sommigen zich prettiger bij een exclusievere benadering, met bijbehorend prijskaartje. Werkt die ook?
Voordat ze anderhalf jaar geleden Harvard International oprichtte, was Lindner eigenaar van een juridisch adviesbureau gespecialiseerd in arbeidsrecht. Lindner is gescheiden en moeder van twee dochters.
Kuiper werkt twaalf jaar in de relatiebemiddelingsmarkt, sinds acht jaar met het exclusievere Personal Matchmaker. Daarvoor werkte ze in het onderwijs en als personal trainer. Ze is 15 jaar getrouwd.
Na een carrière als advocaat en familierechter, begon Penning een relatiebemiddelingsbureau. Sinds 1990 werkt zij als coach, onder andere op het gebied van ‘vervulling van verlangens in de liefde’. Penning is 30 jaar getrouwd.
Pieter is een sympathieke 37-jarige single met een succesvolle carrière, gevoel voor humor en een goeie kop. De afgelopen jaren heeft hij een aantal korte relaties achter de rug. ‘Voor mijn werk heb ik zeven jaar in Praag gewoond. Ik ontmoette best wat Tsjechische vrouwen, maar als het aan hen lag zaten we ieder weekend bij mijn “schoonouders” op de bank.’ Het cultuurverschil deed de affaires de das om. Sinds 2011 woont Pieter weer in Amsterdam. Steeds vaker voelt hij de behoefte aan loyaliteit, aan samen uit samen Netflix, aan irritatie over vieze sokken naast de wasmand. Hij stond ingeschreven bij verschillende onlinedatingbureaus zoals Parship en het exclusievere The Inner Circle (zie ook ‘Andere bureaus & initiatieven’). Een blauwe maandag probeerde hij Tinder, maar dat was niets voor hem: ‘Veel gedoe, veel teleurstelling.’
Het is precies die teleurstelling – profielfoto’s van tien jaar geleden (meer haar, minder kilo’s) of de ‘succesvolle’ ondernemer die driehoog achter blijkt te wonen – die Patricia Kuiper beweert te kunnen voorkomen met haar high-end relatiebureau Personal Matchmaker. ‘Daarbij is het efficiënt: fanatiek (online) hagelschieten kost tenslotte tijd.’ Volgens Kuiper ‘bestel je ware liefde niet digitaal’. Vooruit, dat is geen verrassende uitspraak van iemand die haar brood verdient aan mensen die online daten verruilen voor haar diensten, maar het is een feit dat Tinder-huwelijken eerder uitzondering zijn dan regel.
De intake is gratis. De kosten bedragen (onafhankelijk van het resultaat) € 15.000, waarbij Lindner gedurende een jaar met en voor u op zoek gaat. Restaurant- en reiskosten zijn inbegrepen. Eventuele make-overs en/of spectaculaire gadgets, zoals privévliegtuigen – komt voor –, voor een geslaagde date zijn voor eigen rekening.
Kennismaking is gratis. De startfee is € 6950, waarvoor Kuiper een jaar haar uiterste best voor u doet. Bij een match betaalt u een succesfee (geldt bij zes maanden relatie) van € 2500.
Werkt niet met (jaar)-abonnementen. Een kennismaking van anderhalf uur kost € 100, aan een uitgebreidere intake van ten minste tweeënhalf uur bent u € 200 kwijt. De daaropvolgende training van ten minste tweeënhalf uur kost € 200. Daarna betaalt u (wanneer gewenst) per afspraak. Een eventuele succesfee mag u zelf bepalen – van ‘duizendmaal dank’ of een bos bloemen tot een bedrag naar keuze.
Uiteindelijk wil niemand alleen blijven, denkt ook exclusief bemiddelaar Annemarie Lindner, zelfs niet degenen die beweren ‘happy single’ te zijn. Met haar bureau Harvard International is ze sinds anderhalf jaar een relatief nieuwe speler op de markt van liefdesmakelaars. ‘Mensen laten in de liefde vooral hun hart spreken, maar voor het maken van de belangrijkste keuze in je leven kunnen emoties iemands blik vertroebelen.’ Voor het vinden van een duurzame relatie mag de benadering wat Lindner betreft rationeler, en zij neemt die rol van rede graag op zich. Lindner belooft mensen die zich bij haar inschrijven (maximaal) zes introducties – ‘Dates vind ik een stom woord’. De kosten hiervan zijn met 15.000 euro flink, maar Lindner vindt het een schappelijk tarief. ‘Terugrekenend naar uren verdien ik minder dan toen ik jurist was.’ Kuiper werkt met een startfee van 6950 euro en, als er liefde is ontloken, een succesfee van 2500 euro. De cliënten van beide bureaus komen, zo zeggen de dames, uit de top van het bedrijfsleven. Kuiper: ‘Deze groep is gewend zaken uit handen te geven aan een personal assistant.’ Zo’n 75 procent is man en 40-plus. Zij hebben meestal een relatiehistorie; het overlijden van de partner, ze zijn vreemdgegaan, bedrogen en/of gescheiden.
De intake bij de voormalige executive searcher kost € 650. Het honorarium bij opdracht is € 8500. Advertentiekosten in landelijke kwaliteitskranten en op de website bedragen € 12.000. Bij succes (een relatie van minimaal vier maanden) betaalt u een eindfee van minimaal € 6500.
Voor € 3500 tot € 5000 gaat Kees Schiferli, voormalig headhunter, nu ‘postillion d’amour’, een jaar voor u aan de slag. Schiferli gelooft niet in succesfees, want ‘Wanneer is iets een succes?’. Neemt u liever een vrouw in de arm, dan pakt collega Willemijn Damave de begeleiding op.
De exclusieve datingapp is inmiddels in acht wereldsteden actief. Lidmaatschap is op uitnodiging van huidige leden en na ballotage. Aantal leden: 260.000. Kosten: gratis, en € 20 per maand als je meer functionaliteiten wilt (zoals berichtjes sturen). Slagingspercentage: houdt The Inner Circle niet bij.
De oudste datingsite van het land matcht zijn leden onder andere met behulp van een persoonlijkheidstest. De datingsite claimt dat 75% van zijn leden hoger opgeleid is. Aantal leden: brengt Parship niet naar buiten. Kosten: vanaf € 25 per maand. Slagings-percentage: 38%.
Betty van de Meulengraaf en Carla de Ruijter waren headhunters en noemen zich nu ‘headhunters in de liefde’. Ze zetten samen met hun cliënten een traject in dat een jaar duurt. Cliënten betalen 6.800 euro plus advertentiekosten (tussen de 1.500 euro tot 8.000 euro per advertentie). In een succesfee geloven de dames niet, die zit bij de prijs inbegrepen. De partners in spe, gehunt door Van de Meulengraaf en De Ruijter zelf of reagerend op een advertentie, betalen nooit. Hun slagingspercentage is naar eigen zeggen 85 procent.
Karin (56), directeur van een goedlopend bedrijf, is in 2009 gescheiden. Haar ideale partner is hoogopgeleid en heeft een gezonde dosis zelfbeschouwing. Om hem te vinden staat ze ingeschreven bij een high-end bureau: ‘Als je tegen de zestig loopt ben je door het leven gekleurd, dat maakt het vinden van liefde niet makkelijker.’ Bijkomend voordeel van een ‘liefdesmakelaar’, volgens Karin: ‘De mensen die ik dankzij dit bureau ontmoet, zijn serieus op zoek naar een relatie. En er is geen ruimte voor leugens over uiterlijk, verleden of woonsituatie.’ De uitgebreide screening van een professional, die weet wie Karin is en wat ze zoekt, geeft haar een veilig gevoel.
Bij bemiddelaars staat het doorgronden van hun cliënten voorop: wat verwachten ze van een nieuwe relatie? Waarin schoot de cliënt in een eerder huwelijk tekort? Hoe is het contact met ex en eventuele kinderen? Tijdens uitgebreide intakegesprekken leren ze hun cliënten kennen. Ook non-verbale signalen dragen bij aan het totaalplaatje. Houding, (tafel)manieren en de inrichting en de kleur van de muren thuis geven de bemiddelaars informatie over iemands persoonlijkheid. Lindner: ‘Laatst sprak ik een man die aangaf een latrelatie te willen, maar ik vermoedde dat die wens voortkwam uit bindingsangst.’ De redenen voor het hebben van specifieke wensen zijn vaak relevanter dan de wensen zelf, zegt zij. ‘Ik ben geen psycholoog, maar kan mensen wel doorgronden.’ Vrouwelijke cliënten die geneigd zijn hun zelfredzaamheid van de daken te schreeuwen, iets waar veel mannen volgens Lindner allergisch voor zijn, stuurt ze graag een beetje bij: ‘Als de tafel wiebelt, pak dan niet zelf dat bierviltje, maar laat hem dat oplossen.’ Ook Karins bemiddelaar hield haar een spiegel voor: ‘Er werd mij aangeraden meer kranten te lezen; als ik me zou verdiepen in de actualiteit zou ik interessanter worden voor de desbetreffende mannen. Even slikken zo’n mededeling, maar ergens had mijn expert een punt.’ Kuiper pareerde laatst de zeventiger die op zoek was naar een vrouw van maximaal 35. ‘Die mocht hij zelf gaan zoeken; voor sugardaddy’s met een voorkeur voor armcandy bedank ik vriendelijk.’
In zee gaan met een bemiddelaar is niet per se zaligmakend. Het is een ondoorzichtige markt, hoopvolle slagingscijfers laten zich moeilijk checken (als bureaus succes garanderen, moeten de wenkbrauwen sowieso gaan fronsen).
Een branchevereniging bestaat (Branche Vereniging Single Keurmerk), maar van de meer dan honderdvijftig bureaus die bij de Kamer van Koophandel staan ingeschreven als relatie(bemiddelings)-bureau, is slechts een handjevol lid.
Daarbij is transparantie van de BVSK beperkt; de vereniging werkt niet samen met overheid of Consumentenbond. En gezien de aard van de dienst, trekken cliënten bij misstanden niet graag publiekelijk aan de bel.
Als u in zee gaat met een bureau, ga dan eerst na of er in het contract een deugdelijke regeling voor klachten en geschillen staat en of er een terugbetalingsregeling geldt bij wanprestatie.
Ook het kostenplaatje is een extra blik waard: zijn intake, eventuele etentjes en advertenties inbegrepen of niet? Alsnog is het vaak gissen naar de redenen van (forse) prijsverschillen tussen bureaus, net als naar de hoeveelheid uren die ze erin steken.
Naast begeleidende gesprekken voorafgaand aan een date, vinden bij zowel Lindner als Kuiper na afloop gedetailleerde evaluaties plaats. Kuiper moet dan soms tegen overkritische opmerkingen in gaan: ‘Ze draagt wel veel make-up’, zei een man laatst terwijl hij een heerlijke avond had gehad. Ik maak dan duidelijk: ‘Mrs en Mr Perfect bestaan niet.’
De werkwijze van Annelies Penning van Pelletsa is anders. Ooit ook een ‘klassieke matcher’, coacht zij nu vooral haar cliënten in zelfreflectie, en hoe ze die nieuwe liefde zélf kunnen vinden. Daarvoor zoekt Penning – met behulp van uitgebreide intakes en op maat gemaakte trainingen – uit of er bij haar cliënten wellicht een ‘vraag achter de vraag’ zit. Als iemand bij haar aanklopt, onderzoekt ze of dit überhaupt wel het moment is voor een nieuwe partner. Zo ontmoet ze mensen die willekeurige pijn willen bestrijden met het vinden van liefde. Of mensen die nog te veel met het gemis van een ex worstelen. Penning leert haar cliënten naar zichzelf te kijken en eventuele patronen te ontdekken – ‘zoals de dame die valt voor de gladde complimenteuze types maar steeds weer het deksel op de neus krijgt’. En in hoeverre strookt het wensenpakket met wie de cliënt is? Een wild uitgaanstype dat haar leven wil verrijken met een gedistingeerde filmhuisfanaat die graag Sartre leest, helpt Penning de wens bij te stellen: ‘Je eigen stijl herkennen, en deels dezelfde waarden hebben, vergroot de kans op een duurzame relatie aanzienlijk.’ Een belangrijk onderdeel van de training is ‘waar en hoe zoek ik’; iets wat volgens Penning verrassend veel mensen verkeerd aanpakken. ‘Gaat de cultureel geëngageerde vrouw van 40 in het weekend aan de bar hangen, dan komt ze hem echt niet tegen.’
Pennings tarief is beduidend milder dan dat van Lindner en Kuiper. Met een intake van 100 tot 200 euro en haar training van 200 euro, kan het zomaar zijn dat je slechts 400 euro armer, en de liefde van je leven rijker bent. De afgelopen jaren heeft zij volgens eigen opgave 75 procent van haar cliënten geholpen aan een relatie – cliënten vonden na het volgen van haar training zélf hun nieuwe liefde. Soms koppelt ze nog ‘klassiek’. Zoals laatst, toen ze in dezelfde periode twee cliënten begeleidde die goed bij elkaar leken te passen. Van dure opdrachtadvertenties in de krant – bij sommige bureaus gewoon – is Penning geen voorstander. Ze heeft het wel geprobeerd, met tegenvallend resultaat: ‘De cliënt betaalt voor zo’n advertentie een enorm bedrag, maar ik kan de reacties nooit zo degelijk screenen als wanneer ik mensen uit mijn eigen bestand of netwerk haal.’
Hoewel zijn portemonnee een toevlucht naar een high-end relatiebemiddelingscircuit zeker niet belemmert, wordt de vrijgezelle Pieter zenuwachtig van het ‘last-resortgevoel’ dat hij daarbij heeft: ‘Zulke bureaus beogen het voorkomen van teleurstelling, maar ik ga me klein voelen als ik na het spenderen van duizenden euro’s opnieuw alleen ben met Kerstmis.’ Hij blijft er liever op vertrouwen dat hij zijn toekomstige vrouw in het wild zal tegenkomen. ‘Gewoon bij een concert of via vrienden.’ Karin doorliep vijf bijzondere ontmoetingen met mannen die stuk voor stuk galant en onderhoudend waren. Maar waar de een te graag wilde, bleef de ander te onverschillig. ‘Ik heb er geen spijt van, maar al met al ben ik wel negen maanden en ongeveer 21.000 euro verder. Best een investering voor iets wat niet het gewenste resultaat lijkt op te leveren.’ Het traject was een interessante ‘reis’. ‘Over de chemie tussen twee mensen kun je vooraf een hypothese stellen, maar de praktijk blijft een grote verrassing’, zegt ze. Voorlopig zet ze de stop erop.
Pieter en Karin hebben hier om privacyredenen gefingeerde namen, de echte zijn bij de redactie bekend.
Lees meer in FD Persoonlijk, het weekendmagazine van Het Financieele Dagblad over mensen, lifestyle, kunst, cultuur, mode en reizen.
