Een ideale agenda zonder beperkingen van tijd, afstand of geld. Deze week in de rubriek Droomweekend: Martijn van der Bruggen, oprichter en eigenaar van Ibiza villa deluxe en Silktravel.
Is: oprichter en eigenaar van Ibiza villa deluxe en Silktravel, dat exclusieve vakanties organiseert naar zo’n tweehonderd locaties wereldwijd.
Wil ooit nog naar: ‘De westkust van de Verenigde Staten: eerst het relaxte San Francisco, dan de gekte van Las Vegas, tot slot het natuurschoon van Death Valley en de Grand Canyon.’
Eerste verre reis: ‘Toen ik een jaar of 19 was mocht ik voor mijn studie toerisme een congres bijwonen op Cuba. We wilden met een auto het eiland verkennen, maar nergens was benzine verkrijgbaar. De enige oplossing was steeds andere autorijders om wat benzine vragen.’
‘Met mijn zoons, Sverre (10) en Mats (8), ga ik binnenkort naar Thailand voor een bezoek aan Bangkok, Koh Samui en Chiang Rai. Het land vormt de ideale combinatie van cultuur, natuur en strand.’
‘Twintig jaar geleden belandde ik in Venezuela door het Venezolaanse meisje op wie ik verliefd was geworden tijdens een studieconferentie op Cuba. De relatie strandde, maar ik liep er mijn eindstage en zag veel van het land. Zoals de Ángelwaterval, die bijna duizend meter naar beneden stort. De waterval ligt goed verborgen in de wildernis: je ziet hem pas na een drie uur durende wandeling. Ondanks de onrustige situatie waarin het land verkeert, bezoek ik met jeugdvriend Xander vanmiddag opnieuw dit natuurwonder. We halen herinneringen op in een van de vele restaurantjes in de schilderachtige plaats El Hatillo, vlak bij hoofdstad Caracas.’
‘De nacht breng ik door in Parador de El Hierro. Het hotel op het gelijknamige Canarische Eiland ligt prachtig: met de rug tegen een bergkam en direct bij zee. Voordat ik naar bed ga kijk ik met mijn ouders, Henk en Trijnie, naar de met sterren bezaaide hemel. We toosten met een glas Frangelico, een Italiaanse likeur.’
‘Op de Galapagoseilanden gedraagt de natuur zich tegennatuurlijk. Wilde dieren keren zich niet van je af, maar komen juist naar je toe omdat ze er geen natuurlijke vijanden kennen. Ze zien de mens als een van hen, merk ik vanmorgen met Cora, de moeder van mijn zoontjes, Sverre en Mats. Zeeleeuwen komen op je handdoek liggen en jan-van-genten pikken nieuwsgierig met hun snavel in je schoenen.’
‘De woeste kracht van de natuur laat zich het best zien in het Argentijnse nationaal park Los Glaciares, een afgelegen gebied vol gletsjers, bergen en meren. Hoogtepunt vormt Le Perito Moreno. Deze kilometerslange gletsjer, die zo hoog is als een flatgebouw, brokkelt langzaam af. Tijdens onze excursie horen goede vriendin Ester en ik af en toe een reusachtige ijsklomp in het water vallen.’
‘In het noordoosten van dit uitgestrekte land pakken we op de grens met Brazilië de watervallen van de Iguaçu mee. We bezoeken het spannendste punt: de reusachtige Garganta del Diablo, oftewel Keel van de Duivel. Op deze plek stort al het water naar beneden. Over een pad op palen kunnen we angstaanjagend dicht bij het watergeraas komen. Een goed regenpak en een waterdichte camera blijken een must; we worden kleddernat.’
‘Bijkomen doen we in Buenos Aires, in het excentrieke hotel Faena, van de al even aparte oprichter Alan Faena. Hier waan je je in een galerie. In het zwembad “drijft” een gigantische gouden kroon en afgezien van een paar rode accenten is het restaurant volledig wit. Vanavond geen uitgebreid diner in het restaurant; mijn oom Simon en ik schuiven aan in de bar voor een Malbec.’
‘Gewoonlijk ben ik niet zo van lang ontbijten, maar vriendin Kiki wel. Dat doen we vanmorgen bij hotel Cheval Blanc, op het eiland Saint-Barthélemy. Hier bestel je onder stralend witte parasols à la carte, terwijl er een Caraïbisch zeebriesje waait. Ook prettig: de vriendelijkheid van het personeel is oprecht.’
‘Ik heb een hekel aan de koude winters in Nederland, veel liever ben ik dan in Kaapstad. Aan zee vind je verkoeling. Vanmorgen maak ik een wandeling over het strand van de wijk Camps Bay. Daarna ga ik met goede vriend Noud naar wijngebied Stellenbosch. Op het Delaire Graff Estate proeven we wijnen. De gerechten zijn van Michelin-niveau, maar dan voor een schappelijke prijs.’
‘Met Frank, de buurjongen uit mijn jeugd met wie ik nog steeds bevriend ben en met wie ik regelmatig op reis ga, loop ik op het Maleisische eiland Langkawi. We struinen door het eeuwenoude oerwoud. Het dichtstbijzijnde dorpje ligt een halfuur rijden verderop. Midden in deze natuur en direct aan een prachtige baai ligt een van de mooiste resorts die ik ken: The Datai. Als we bijkomen op het terras slingeren boven ons hoofd apen en vliegen vogels over met wel twintig centimeter lange snavels. Dit is het paradijs.’
Lees meer in FD Persoonlijk, het weekendmagazine van Het Financieele Dagblad over mensen, lifestyle, kunst, cultuur, mode en reizen.
