Een eigen modelabel is de droom van beginnende ontwerpers. Maar dat is niet makkelijk: de meeste gaan kopje-onder. Wie (een beetje) succes wil hebben, heeft naast een creatief oog en vakmanschap vooral doorzettingskracht en een lange adem nodig. FD Persoonlijk selecteert de meest veelbelovende Nederlandse ontwerpers van dit moment.
• Fotografie: Marcel van der Vlugt
» Beiden afgestudeerd aan ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten, in Arnhem, in 2012.
» Wapenfeit: Schepers won de talentenwedstrijd Lichting 2011. Bosman won twee H&M Design Awards in 2012. In 2017 richt- ten ze het merk Schepers Bosman op.
‘We waren klasgenoten op de academie in Arnhem. In 2015 lanceerden we modelabel Futura met een partner. Dat stopte eind vorig jaar en begin 2017 zijn we Schepers Bosman begonnen. Inmiddels hebben we twee collecties gemaakt en geshowd. Op de academie werk je een halfjaar aan één collectie, in de praktijk heb je drie tot vier weken de tijd. Om dat te kunnen moet je in het buitenland hebben gewerkt. Daar zie je hoe strak collecties worden geproduceerd.’
‘Alles doen we samen. Sanne buigt zich meer over de vrouwenmode, ik over de mannenmode. Elke collectie begint met de mannen. Vandaar kijken we hoe je een stuk kunt toepassen op het vrouwenlichaam.’
‘We showen in Amsterdam en geven intieme presentaties in Parijs. Door onze ambachtelijke manier van werken zijn wij niet voor de massa. Patronen knippen we per stuk, elke naad is perfect gestikt. Onze kleding is “made in Holland”, hier zitten geen ateliers die voor 3 euro stukken in elkaar zetten. Dat heeft een prijs.’
‘Vooralsnog kunnen we er niet van leven. Daarom werken we ook voor andere Nederlandse ontwerpers, waarvoor we ons atelier in september naar Amsterdam verhuizen.’
» Studeerde af aan het Amsterdam Fashion Institute in 2014, haalde in 2017 haar MA Fashion Design in Arnhem.
» Wapenfeit: was dit jaar genomineerd voor de modeprijs van het Festival International de Mode in Hyères.
‘Dit jaar lanceerde ik mijn label Atelier., omdat ik niet onder mijn eigen naam alleen verder wilde. Ik zou het goed vinden als er onder die naam andere samenwerkingen zouden ontstaan, dat het een platform wordt. Ik ontwikkel voornamelijk textiel. Mijn huidige collectie kwam tot stand door doeken te beschilderen en te vormen. De stoffen heb ik ontwikkeld in het TextielLab van het TextielMuseum in Tilburg.’
‘Na mijn modeopleiding heb ik een master gevolgd bij ArtEZ in Arnhem om een betere eigen stijl te ontwikkelen. Sommigen romantiseren het vak, denken alleen aan de glamour. Ik vind juist het ontwerpproces interessant.’
‘Hyères was een mooie opsteker. Twee dagen heb ik mijn ontwerpen aan modeprofessionals gepresenteerd. Interessant, want door met mensen te praten, hoor je dat de stof te dik is om te dragen. Dus ben ik de stof aan het bewerken. Als ik dat op orde heb, ga ik winkels benaderen. Het zal geen goedkope kleding worden, ik doe immers alles met de hand en maakt geen dertig collecties per jaar. Wel hoop ik de prijs te kunnen drukken door techniek. Maar het mag nooit ten koste gaan van de kwaliteit.’
‘Over een jaar hoop ik van mijn werk te kunnen leven en over vijf jaar moet er iets goeds staan. Ik wil geen bedrijf worden met een enorme productie, er wordt al zoveel geproduceerd. Daarom zou ik in het atelier een webcam willen ophangen, zodat mensen zien hoe wij werken. Ik wil zelf immers ook weten hoe de kleding wordt gemaakt die ik draag.’
» Opleiding: Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam, afgestudeerd in 2015.
» Wapenfeit: was geselecteerd voor de talentenshow Lichting 2015, waar hij indruk maakte met zijn collectie ‘She Knows Why the Caged Bird Sings’, bestaande uit scherpe silhouetten gemaakt van plastic en oude tapijten.
‘Ik ben een ontwerper die verhalen vertelt, die een reden nodig heeft om te creëren. Voor mij is mode een dialoog tussen verschillende culturen en tradities, een sociaal document.’
‘Eind oktober show ik mijn derde collectie, “She Has 99 Names”. Tijdens het maakproces legt een documentairemaker het hele traject vast. Ik werk met verschillende vakmensen, vluchtelingen, zoals hout- en metaalbewerkers uit Aleppo.’
‘In Marokko maakten mijn ouders kleren. Daar werd niet over gesproken, kleren maken was net zoiets als koken. Dat deed je. Mode was toen niet in beeld, dat kwam later, toen ik in Barcelona en later in Amsterdam ging studeren. Mijn ouders zijn heel trots, vinden het mooi dat ik Marokkaans erfgoed modern interpreteer.’
‘De collectie moet draagbaar zijn. Mijn vorige silhouetten waren experimenteel, omdat ik mijn naam moest vestigen en mijn visie wilde tonen. Ik blijf couture maken. Ik kan het me permitteren, doordat ik rondkom van lesgeven aan kinderen, lezingen geven en de verkoop van mijn illustraties en mode. Mijn droom is ooit een modeacademie in Marokko te beginnen. Er is daar veel kennis, ik zou graag een school voor hedendaagse mode opzetten.’
» Afgestudeerd aan het Amsterdam Fashion Institute in 2013.
» Wapenfeit: won in 2013 de Lectra Award voor 3D virtual prototyping. Dong in juli van dit jaar mee naar de Woolmark Prize in Milaan.
‘Tijdens mijn stage bij Boris Bidjan Saberi in Barcelona en Aitor Troup in Londen heb ik ontdekt dat ik een eigen label op poten wilde zetten. Mijn werk is geconstrueerd en gebaseerd op het mannelijk lichaam. Ik kijk veel naar lijven van bodybuilders vanwege de extreem mannelijke lijnen. De collecties vielen in de smaak en al snel werd ik verkocht bij Antonioli in Milaan, waar ik naast Saint Laurent, Balmain en Damir Doma lig. Bij Seven in Helsinki vind je me naast Rick Owens.’
‘Ik denk dat al mijn vorige collecties zo gitzwart waren doordat ik niet wist waar ik als ontwerper en als mens stond. Tot begin 2017. Ik brak met de man die drie jaar mijn zaken runde. Dat voelde bevrijdend. Ik ben een nieuw leven begonnen: ik zwoer vlees af. Dat ik een andere koers ben gaan varen, zie je in mijn collecties, waar nu veel kleur in zit. Vegetariër zijn heeft consequenties voor mijn ontwerpen, ik werkte veel met leer, maar in de collecties die komen stort ik me op nepleer.’
‘Technisch ben ik goed, ik naai alles zelf, hou ervan dagen aan een jas te werken. Tegelijkertijd kan ik het constante geconsumeer van mensen niet goed “handelen”. Ik hoop met mijn duurzame manier van werken een positieve bijdrage te leveren.’
» Afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag, in 2012.
» Wapenfeit: won dit jaar de Woolmark Prize voor beste Europese vrouwenmodeontwerper. Solange Knowles, de zus van Beyoncé droeg in 2016 een creatie van hem naar het MET-gala in New York.
‘Na mijn studie werd mijn werk meteen goed opgepakt. Stukken werden gebruikt voor de campagnes van de Bijenkorf. Een jaar later stond ik op Amsterdam FashionWeek.’
‘Een eigen label is niet meteen winstgevend. Er is veel geld nodig om de collectie voor te financieren. Dus doe ik er commerciële klussen naast. Zo heb ik voor de show van kledingketen WE showpieces gemaakt, couturestukken die niet in productie worden genomen, maar die de visie van het merk benadrukken. En ik ontwierp bruidsjurken.’
‘Dit jaar wil ik gebruiken om de basis beter neer te zetten. Het begin is er: ik heb een studiomanager aangetrokken, zodat ik me kan concentreren op creëren. Ook voer ik serieuze gesprekken met investeerders, want ik wil iets groeien. Niet te groot, ik ben immers de zoveelste die jurken aanbiedt. De modewereld is verzadigd. Ik wil uitbreiden met “occasion wear”, chique Midden-Oosten-achtige cocktailjurken. Daar is in Nederland ook een markt voor, maar beperkt.’
‘De 50.000 euro die ik heb gewonnen met de Woolmark Prize is alweer op. Ik heb er stoffen van laten ontwikkelen in Zwitserland en heb apparaten gekocht. Mijn werk is duur, een jurk kan 2800 euro kosten. Natuurlijk lonkt ook het buitenland. In oktober toon ik mijn werk in een Parijse showroom en ik zou het fantastisch vinden om bij Barneys in New York en Harvey Nichols in Londen verkocht te worden.’
Lees meer in FD Persoonlijk, het weekendmagazine van Het Financieele Dagblad over mensen, lifestyle, kunst, cultuur, mode en reizen.
