Sommige huizen ontlenen een belangrijk deel van hun waarde aan de plek waar ze staan. Het huis van Rob (55, ICT’er) en Carla Smit (62, werkzaam in de zorg), in Boornbergum, vlak bij Drachten, is er zo een. Omgeven door een sprookjesachtige tuin, biedt het zicht op een open Fries landschap. De aangrenzende weg wordt door beplanting aan het gezicht onttrokken en het perceel grenst aan een groot natuurgebied.

Maar het was helemaal niet de bedoeling dat zij zich hier, diep in Friesland, zouden vestigen. Ze waren twintig jaar geleden op zoek naar een ruim, vrijstaand huis op het platteland, op hooguit een halfuur rijden van Lelystad. ‘Om de een of andere reden popte dit huis, vlak bij Drachten, ook op in de zoekresultaten op Funda’, vertelt Rob. Om het toeval niet in de weg te zitten, besloten ze toch een kijkje te gaan nemen. ‘We vonden het zo’n prachtige plek dat we meteen vergaten dat we dicht bij mijn werk wilden wonen.’

Ze konden de oude boerderij die het toen nog was, verwerven doordat de boerin aan hen de voorkeur gaf: ‘Zij vond ons aardige mensen. Het leuke is dat we met haar kinderen nog altijd contact hebben.’

‘Zo’n grote verbouwing is één keer leuk, maar ik doe het nooit weer’

Doordat Rob een bouwtechnische opleiding heeft, had hij al op het eerste gezicht ingecalculeerd wat en hoe hij alles zelf wilde verbouwen: ‘Ik wilde de authenticiteit van de boerderij behouden, maar tegelijk is bijna alles aan dit huis nieuw, op één gevel na.’ Die gevel bestaat voor een groot deel uit ramen, waardoor de grote ‘leefkamer’ ruim zicht biedt op de weiden. Maar ook zijn overal nog originele elementen zichtbaar, zoals antieke kast- en bedsteedeuren, delen van het gebinte en de karakteristieke mestgoot uit de voormalige koeienstal. Het duurde overigens wel tien jaar voor het huis, kamer voor kamer, in nieuwstaat was gebracht. Al na een paar jaar zocht Rob zijn werk dichter in de buurt.

Het huis heeft, zeker op de bovenverdieping, nog de knusheid van een oude boerderij, ook dankzij de met hout betimmerde wanden en het riet dat ter isolering onder het pannendak is aangebracht, maar de kamers beneden zijn ruim en modern. De woonkamer heeft de functie van de voormalige pronkkamer, met eiken parket, maar het liefst zitten Rob en Carla in de leefkamer, die zich ontpopte als het hart van het huis. En anders in de 7000 m2 tellende tuin, waar een kind allerlei avonturen zou kunnen beleven. ‘Als we er zouden blijven wonen zou ik nog een paar vijvers hebben aangelegd’, zegt Rob. Maar zover komt het niet, want het stel gaat, nu de kinderen de deur uit zijn, naar Portugal. ‘Daar kopen we iets kant-en-klaars. Zo’n verbouwing is één keer leuk, maar ik doe het nooit weer.’

Dit artikel komt uit FD Persoonlijk, het weekendmagazine van het FD. Hier vind je meer persoonlijke verhalen, interviews en achtergronden toegespitst op thema’s als cultuur, design, mode en carrière.