Het is een feitje dat een enkeling kent en nu eigenlijk al achterhaald is. Waar komt de naam Ordina vandaan? Van ordinateur — het Franse woord voor computer — aangezien het bedrijf uit Nieuwegein ooit een dochteronderneming was van een bedrijf uit Frankrijk.

Voor het leeuwendeel van de beleggers was Ordina 'gewoon' een IT-bedrijf. Of in een mooi en onderhand wat archaïsch woord: een automatiseerder. Jaren geleden had het bedrijf de ambitie om 'nationaal kampioen' te worden, maar uiteindelijk bleef het bedrijf toch relatief bescheiden — het staat stevig in de smallcap-index en heel vernieuwend is Ordina niet.

Onbekend is of Jan Niessen op de hoogte is van deze etymologische trivia. De man die topfuncties bekleedde bij de private-equityhuizen CVC en Egeria, kocht in twee transacties in de herfst van 2014 en het voorjaar van 2015 ruim 14 miljoen aandelen Ordina. Twee jaar geleden verkocht hij een plukje.

Volgens de laatste AFM-melding bezit hij nu bijna 12,9 miljoen aandelen Ordina. Inclusief de opbrengst van het plukje dat hij heeft verkocht, betaalde Niessen daar naar schatting zo'n €20 mln voor. Daar staan inkomsten tegenover: in de afgelopen jaren ontving hij €12,5 mln aan dividend. Dus de 'netto-investering' voor de man die in Zwitserland een beleggingsfonds heeft en zich inzet voor Afrikaanse wildparken, komt uit op €7,5 mln.

En binnenkort ontvangt hij bijna het tienvoudige. Want Ordina wordt verkocht. De koper is Sopra Steria, een beursgenoteerd bedrijf uit Frankrijk — Ordina keert dus terug naar diens geboortegrond. De koopprijs bedraagt €5,75 per aandeel. Uitgaande van de 12,9 miljoen stukken die Niessen bezit, kan hij zo'n €74 mln tegemoet zien als de transactie is voltooid.

Dat is een zogeheten 'mooie rit' voor de man die, toen hij net aandeelhouder was, nog een procedure aanspande bij de Ondernemingskamer. Ordina had zich schuldig gemaakt aan misleiding van de financiële markten, vond Niessen, naar aanleiding van een uitzending van Zembla. De koers van Ordina was geduikeld, waardoor het toen gloednieuwe belang van Niessen prompt €5 mln minder waard werd.

Dat was een virtueel verlies; zolang een aandeelhouder niet verkoopt, wordt het verlies immers niet geïncasseerd. Uiteindelijk trok hij zijn procedure begin 2015 in en werd hij aan het einde van dat jaar commissaris. Vijf jaar was hij toezichthouder. Zijn beloning: iets meer dan twee ton.

En hij behield dus zijn aandelen. Het ooit virtuele verlies wordt straks een investering met een ronkend rendement. Want een vertienvoudiging van de inleg, in negen jaar tijd, dat is toch alleszins goed verdienen.

Reageren? Mail naar Bartjens@fd.nl