Frits Conijn
Geen pleisters meer
Ministers, toezichthouders en natuurlijk ook het grote publiek. De beschuldigende vinger voor de huidige economische crisis gaat vrijwel unaniem richting bankiers. De kritiek blijft de laatste tijd niet meer beperkt tot de buitenstaanders, maar klinkt ook steeds luider in de financiële wereld zelf.
Zo sprak ik verleden week een optiehandelaar die ik al enige tijd niet meer in het circuit had gezien. 'Ik ben gestopt', gaf deze oude rot te kennen. 'Onder meer door de bonuscultuur heb ik geen zin meer in die omgeving mijn geld te verdienen. Graaiers zijn het, genoeg is genoeg.'
Al een aantal maanden ging hij met tegenzin naar zijn werk. 'Gelukkig heb ik een verstandige vrouw', zegt de ex-handelaar. 'Zij zei mij dat ik beter op zoek kon naar een andere baan. Ook als die minder geld oplevert. Wij hebben voldoende gespaard om het een tijdje uit te kunnen zingen.'
Normaal gesproken vormen de inkomsten een belangrijk motief voor optiehandelaren. Elke dag speuren zij op hun beeldscherm naar mooie rendementen. Als zich kansen voordoen, moeten zij zo snel mogelijk toeslaan. Voor moraliteit is dan geen tijd. Want voordat de handelaar klaar is met zijn afwegingen over goed en kwaad, heeft een ander al geprofiteerd van het koopje.
Dat zelfs in dit klimaat weerstand ontstaat tegen de financiële wereld mag op zijn minst opmerkelijk worden genoemd. Zeker nu de kritiek afkomstig is van een ervaren handelaar die in ieder geval vroeger niet bekendstond om zijn tere zieltje. Toen de optiehandel nog niet via de computer plaatsvond, stond hij in de 'crowd' zijn mannetje. Als gevolg van scheld- en vechtpartijen moest hij geregeld verantwoording afleggen bij het comité dat toezag op de goede zeden op de beursvloer.
Deze handelaar is niet de enige insider die een andere werkkring opzoekt. In een interview met de Volkskrant gaf Kilian Wawoe van ABN Amro te kennen op te stappen. Als personeelsmanager heeft hij het afgelopen jaar geen verandering gezien in de manier waarop de financiële instellingen omgaan met bonussen. 'Die leveren de verkeerde prikkels op. Als ik mezelf serieus neem, kan ik niet nog een jaar meedoen aan dit circus.'
Tot slot heeft het Amsterdamse Cobben & Van Tulder, een bemiddelingsbureau voor verkopers, een onderzoek gedaan naar de wensen van hun doelgroep ten aanzien van een nieuwe baan. Een van de vragen was aan welke branche dan de voorkeur wordt gegeven. In de financiële dienstverlening blijkt slechts 36% van de ondervraagden voor dezelfde sector te kiezen. Dat is het laagste percentage van alle branches.
Op zich niet zo vreemd. De belangrijkste taak van de financiële sector is de allocatie van het kapitaal. Dat betekent dat bankiers en beroepsbeleggers moeten zorgen dat het geld terechtkomt bij die bedrijven of instellingen die voor de beste rendementen zorgen. Dat is uiteindelijk misschien toch minder leuk dan zelf mooie producten maken of nuttige diensten verlenen. Bovendien is het natuurlijk niet plezierig om op verjaardagsfeestjes steeds weer verantwoording te moeten afleggen over de kredietcrisis.
Geen wonder dat in de financiële sector juist nu het aantal uitstappers toeneemt. Onder invloed van de crisis ligt het geld in deze sector immers niet meer voor het opscheppen. Nu die mooie pleister niet meer voorhanden is om de wond te maskeren, komen de aversie en de pijn als vanzelf bovendrijven.
Frits Conijn is redacteur van Het Financieele Dagblad.
Financiële wereld verliest tegenwoordig ook intern aan populariteit