De beoogde wet waarmee het kabinet vanaf 1 april arbeidsrelaties tussen zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) en hun opdrachtgevers wil toetsen, is de wereld op haar kop.
Terwijl de fundamentele discussie over de verhouding tussen vaste en flexibele arbeid op de lange baan is geschoven, wordt met de Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties (DBA) alvast een voorschot genomen op de uitkomst van die discussie. De wet vormt een ernstig obstakel voor zelfstandig ondernemerschap als vorm van flexibele arbeid. De vragen die hieraan vooraf moeten gaan, over de rol van het zzp-schap op een veranderende arbeidsmarkt en de arbeidsrechtelijke inbedding ervan, blijven echter onbeantwoord.
Het is onvermijdelijk dat invoering van een nieuwe wet tot enige onzekerheid leidt bij degenen die daaraan moeten voldoen. De grote onzekerheid die de Wet DBA oproept bij bedrijven en de zzp’ers die door hen worden ingehuurd, staat echter in geen verhouding tot het probleem waarvoor deze wet een oplossing zou bieden.
De vervanger voor de Verklaring arbeidsrelatie (VAR) moet een halt toeroepen aan schijnzelfstandigheid. Verantwoordelijk staatssecretaris van Financiën Eric Wiebes heeft tot op de dag van vandaag echter niet duidelijk kunnen maken hoe omvangrijk dit probleem is. Daarom zette de Raad van State in zijn advies al een groot vraagteken bij de noodzaak van de nieuwe wet. In dit licht is er geen man overboord als de wet wordt uitgesteld. Er zijn zelfs goede redenen voor uitstel.
Praktisch zijn er ernstige twijfels of het systeem met tientallen, zo niet honderden modelovereenkomsten voor opdrachtgevers en opdrachtnemers werkbaar is. Deze overeenkomsten moeten beide partijen duidelijkheid bieden over de aard van hun arbeidsrelatie, zodat zij niet achteraf worden geconfronteerd met een naheffing loonbelasting en sociale premies. Vooraf zekerheid geven doet de controlerende Belastingdienst echter niet.
De ironie wil dat een staatssecretaris van de VVD op deze manier alsnog de politieke agenda van een PvdA-minister, Lodewijk Asscher van Sociale Zaken, helpt verwezenlijken. Het resultaat is ontmoediging van zzp-schap en terugdringing van de flexibilisering van de arbeidsmarkt.
Dit is het dagelijkse commentaar van de hoofdredactie van het FD
Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn.
5 reacties
Nergens in Europa heeft de flexibilisering zo toegeslagen als in Nederland. Om loonkosten te drukken zijn grote en middelgrote organisaties overgegaan tot schijnconstructies. Daardoor is er een smet gekomen op het free-lance voor eigen rekening werken. Het gaat goed als een een-mans bedrijf zich op de arbeidsmarkt begeeft, het gaat fout als een werkgever een schijnconstructie uitvoert. Dan treed het sociaal onwenselijke uitbuiting op.
De op handen zijnde wet maakt free-lance werken te complex. Free-lance werken moet juist eenvoudiger en pak de schijnconstructies aan. Een ZZP-er is een free-lancer als hij of zij een actief BTW-nr heeft (online controleerbaar). Wat is een schijnconstructie? Als een werknemer 27 Euro bruto per uur verdient, dan kost een ZZP-er die hetzelfde werk doet 50 Euro (factor 1,8 excl. BTW). Als een organisatie ZZP-ers inhuurt voor dezelfde loonkosten als een werknemer dan vindt ontduiking van sociale lasten plaats en is er een schijnconstructie.
De Nederlandse staat is zo'n enge controlfreak dat zij in blinde paniek raakt als ze ook maar bang is een paar belastingcentjes mis te lopen. Dan komen de bazooka's om op die muggen te schieten direct uit de kast. Eng is het. En heel erg onliberaal, Wiebes!
@Bogaart: met uw definitie werken vrijwel alle free-lancers in het hogere segment zoals artsen, interimmanagers, juristen etc in een schijnconstructie. Dat geldt nog meer in de hele semi-overheidsbranche zoals de zorg, onderwijs en wooncorporaties waar de vaste werknemers aan de top veel meer kosten dan een free-lancer op het zelfde niveau.
Bij een schijnconstructie gaat het om de feitelijke situatie die afwijkt van de situatie zoals die
wordt voorgespiegeld. Het betreft: schijnzelfstandigheid, ontduiking minimumloon,
misbruik premieafdracht, ontduiking van cao’s, gefingeerde dienstverbanden en
migratie constructies. Er is sprake van schijnzelfstandigheid wanneer mensen formeel
werkzaam zijn als zelfstandigen, terwijl op grond van feiten en omstandigheden sprake is van
een arbeidsovereenkomst. Door middel van deze constructie worden vaak loonheffingen,
premies werknemersverzekeringen en arbeidsrechtelijke bescherming ontweken. En ja, deze constructies komen veelvuldig voor bij de semi-overheid en het hogere segment.
Het hele circus is ontstaan door inflexibel ontslagrecht en (te dure) cao's. Pak dat nou eens goed aan (niet met die geflopte WWZ). En laat ZZP'ers gewoon echt ondernemers zijn en werknemers werknemers.
Reactie niet ok? Meld misbruik bij de redactie.