De klassieke herenboerderij stond al jaren leeg toen Anna van der Houwen (63) en haar toenmalige vriend haar in 2007 kochten. ‘Iedereen verklaarde ons voor gek. Ze was volledig uitgewoond na als vier appartementen verhuurd te zijn geweest.’ Verlaagde plafonds onttrokken rijk gedecoreerd stucwerk aan het zicht, tegen muren zaten schrootjes, de vloer was aangevreten door boktorren en het dak was rijp voor de sloop. ‘We hebben negentien zeecontainers troep afgevoerd.’

Om de woning terug te kunnen brengen in de oorspronkelijke staat, dook ze in de archieven. Via de plaatselijke historische vereniging en Google ontrafelde ze de geschiedenis van het huis en zijn bewoners. ‘Roelof Derks, een rijke boer, liet het in 1892 ontwerpen door architect Jansen uit Meppel. De inspiratie van Derks’ buitenlandse reizen zie je terug in de uiteenlopende bouwstijlen.’ Met Derks’ zoon Arend liep het slecht af. ‘Dronken arbeiders, jaloers op zijn rijkdom, staken hem neer. Hij werd hier bloedend binnengebracht en overleed.’ De steekpartij vond plaats in het dorpscafé tegenover haar huis, waar in 2019 een zoon uit het schuilgezin van Ruinerwold opdook.

In de buitenmuur van de boerderij zit nog een luikje dat door de oorspronkelijke bewoners werd gebruikt om hun ontlasting af te voeren. Het doet nu dienst als kattenluik.

‘Dronken arbeiders staken hem neer. Hij werd hier bloedend binnengebracht’

Het opknappen van de villa werd een imposant meerjarenproject, waarin Van der Houwen ruim anderhalf miljoen investeerde in zo’n vijftien jaar tijd. Kapotte engeltjes in het plafond werden hersteld, net als de ronde vensterbanken. Andere opvallende details zijn het geëtste glas in de haldeuren en een lampion (daklicht) op de eerste verdieping. Soms vroeg het terugbrengen in oude staat juist om eigentijdse oplossingen. Omdat in de woonkamer vloerverwarming niet mogelijk was en radiatoren niet passend, koos ze voor een verwarmde ‘knuffelmuur’.

Van der Houwen deed veel zelf. Ze krabde lagen verf van de deuren, tot de oorspronkelijke goudkleur tevoorschijn kwam. Ook stond ze op de steiger om de bewerkte plafonds, ooit vervaardigd door rondreizende Italiaanse stukadoors, een nieuw likje verf te geven.

Voor de schouw in de woonkamer tikte ze een gietijzeren haard op de kop uit het bouwjaar van het huis. Meubilair, servies en kunstwerken komen ook uit die tijd. ‘Mocht een koper een deel willen overnemen, dan kan dat. Ik wil kleiner gaan wonen en kan dan toch niet alles kwijt.’

Dit artikel is gemaakt door de redactie van FD Persoonlijk. Lees al onze verhalen op fd.nl/persoonlijk.